Maandelijks nieuws van de rechter – Loonsanctie
Na een periode van loondienst, diverse interim opdrachten en vele bezwaarzaken bij het UWV voel ik mij daar goed thuis als ik op zitting ga. Afgelopen week had ik samen met de werkgever, de bedrijfsarts en de werknemer (bijgestaan door haar zus) een hoorzitting bezwaar waar ik lichtelijk geïrriteerde gevoelens van kreeg. De bezwaar arbeidsdeskundige stelde zich zeer procedureel op en de indruk ontstond dat een standpunt verdedigd werd in plaats van aandacht voor de ernstig beperkte werknemer.
Geen re-integratie mogelijkheden duiden
Werkgever kreeg een loonsanctie van het UWV, omdat de bedrijfsarts ten onrechte geen re-integratie mogelijkheden heeft geduid, hij geen contact heeft gezocht met de behandelaar, hij stagnatie had moeten onderzoeken en spoor 2 niet had moeten staken. Werkgever, bedrijfsarts en werknemer hebben zeer intensief samengewerkt aan de re-integratie, maar dit heeft helaas niet geleid tot een (duurzame) werkhervatting. Werknemer is uitgevallen met PTSS (angstklachten/paniekaanvallen) en is niet in staat om zelfstandig ergens heen te gaan. Gedurende de ziekteperiode van 104 weken is er intensief behandeld (EMDR, angstreductie, cognitieve gedragstherapieën enz.) en er hebben verschillende re-integratiepogingen plaatsgevonden (samen met familie naar het werk en proberen een uur aanwezig te zijn op het werk terwijl de familie beneden wacht). Diverse terugvallen hebben plaatsgevonden en werknemer is weer bij haar ouders gaan wonen omdat ze niet voor zichzelf kan zorgen. Spoor 2 is opgestart maar oriënterend.
Onvoldoende re-integratie inspanningen?
Ongeveer 5 maanden voor eindewachttijd krijgt werknemer een nieuwe gespecialiseerde behandelaar. Deze adviseert na een eerste gesprek om direct te stoppen met re-integratie in spoor 1 en 2 op basis van een aangepaste diagnose (van PTSS naar complex PTSS). De bedrijfsarts neemt dit advies over, de focus ligt volledig op het herstel en mogelijke nieuwe behandelingen. UWV trekt haar eigen plan en vindt dat er onvoldoende re-integratie inspanningen zijn verricht. Bezwaar wordt ingesteld en een hoorzitting vindt plaats. Bij aanvang van de hoorzitting wordt al direct gemeld dat door krapte van de artsen er geen bezwaarverzekeringsarts zal aanschuiven. Dit gegeven zien we steeds vaker bij bezwaarzaken en vinden wij uiterst onzorgvuldig. De medewerker bezwaar en de bezwaar arbeidsdeskundige nemen wel deel aan de hoorzitting en leggen het proces uit. De bedrijfsarts en de werkgever mogen uitleggen hoe zij naar de zaak kijken. Werknemer is erg emotioneel en ervaart de zitting als zeer belastend. In plaats van meer ruimte te geven aan de emoties van werknemer en hoe het nu daadwerkelijk met haar gaat (iets wat een verzekeringsarts wel en beter uitvraagt), wordt door de bezwaar-arbeidsdeskundige weer opgedreund hoe het proces gaat en dat alles zal afhangen van het oordeel van de bezwaar-verzekeringsarts, en dat hij dit moet volgen. Hierop is aangegeven dat dit merkwaardig is gezien de bezwaar verzekeringsarts de werknemer helemaal niet heeft gezien of gesproken. Los van het oordeel van de verzekeringsarts, een bezwaar arbeidsdeskundige kan op basis van zijn deskundigheid ook zelfstandig bepalen of iemand inzetbaar (arbeidsdeskundige arbeidsongeschiktheid) is. Dit gemotiveerd afwijken zou veel meer toegepast mogen worden. Misschien een beetje flauw maar de nieuwsberichten over de kwaliteit van de beoordelingen van het UWV geven ook ruimschoots aanleiding voor een andere ‘modus operandi” bij het UWV. Het moet en kan anders!
De Centrale Raad van Beroep heeft in april 2024 in een uitspraak aangegeven dat zij ‘indringender” gaat toetsen of instanties voldoende letten op de “menselijke maat”.
Wil je eens meer weten over uitspraken van de rechter? Ga dan naar https://uitspraken.rechtspraak.nl/
Groet,
Michiel Slot
Jurist arbeidsongeschiktheid en re-integratie
